تسلیت بمناسبت روزهای عزاداری امام حسین علیه السلام و شهیدان کربلا

عزاداری هاتون قبول حق

یادمون باشه اهداف عاشورا رو با حاشیه ها و ظاهر سازی ها زیر پا نگذاریم

شور یا شعور؟!

شور یا حق الناس؟!

عزاداری صحیح با شور است یا با شعور؟!

اندکی اندیشه و تفکر ….
————————————————————————————————————-
پ.ن: مقصود از حاشیه و شور: طیل های پر سر و صدا ، مداحی های خارج از شان اهل بیت(ع)، حرص و ولع برای گرفتن نذری بیشتر، ریختن زباله نذری در خیابان و معابر، پایمال کردن حقوق دیگران و ….

میلاد دو نور مبارک …

حسین (علیه السلام) فریاد می زند: هل من ناصر ینصرنی؟؟؟

و من در حالی که نمازم قضا شده است می گویم:  لبیک یا حسین!!!

حسین(علیه السلام) نگاه می کند لبخند می زند،

و به سمت دشمن تاخت می کند و می گویم: لبیک یا حسین!!!

حسین(علیه السلام) شمشیر می خورد، من بر سر مادرم داد می زنم و می گویم: لبیک یا حسین!!!

حسین (علیه السلام) سنگ می خورد، من در مجلس غیبت می گویم: لبیک یا حسین!!!

حسین (علیه السلام) از اسب به زمین می افتد عرش به لرزه در می آید

و من در پس نگاه های حرامم فریاد می زنم: لبیک یا حسین!!!

حسین (علیه السلام) رمق ندارد باز فریاد می زند: هل من ناصر ینصرنی؟؟؟

من محتاطانه دروغ می گویم و باز فریاد میزنم: لبیک یا حسین!!!

حسین (علیه السلام) سینه اش سنگین شده است، کسی روی سینه است.

حسین(علیه السلام) به من نگاه می کند، می گوید:  تنهایم یاریم کن

من نگاه می کنم و باز فریاد می زنم…..لبیک….

خورشید غروب کرده است….من لبخند می زنم و می گویم: – اللهم عجل لولیک الفرج–…

به چشمان مهدی(عج) خیره می شوم و می گویم: دوستت دارم تنهایت نمی گذارم!!

مهدی به محراب می رود، اشک می ریزد و برای گناهان من طلب مغفرت می کند…

مهدی تنهاست….حسین تنهاست…..من این را می دانم…. و همچنان گناه می کنم!!!!!

قلم: ناشناس

ارباب صدای قدمت می آید

هنگامه اوج ماتمت می آید

ما در تب و تاب غم تو می سوزیم

چند روز دگر محرمت می آید …

این روزها نزدیک به عیدی می شویم که بزرگترین درس بندگی را یادآوریمان می کند. بندگی خالص و بریدن از همه تعلقات دنیا در برابر اطاعت از پروردگار!

عید قربان، عید شرافت و کرامت انسان و رها شدن از هر آنچه غیر خدایی است و هر آنچه رنگ تعلّق پذیرد.

اینکه بتوانی نفست را «رمی جمرات» کنی و در برابر اطاعت و بندگی معبودت از هر آنچه دوست می داری و برای نفست عزیز است بگذری.

از مقام، قدرت، وابستگی ها  و دلبستگی ها، زیبایی، مال، مدرک، خودخواهی، و بریدن دل از حرص و طمع و بخل و هوا و هوس و …

«تسلیم در برابر خداوند -حتی اگر آن امر به مذاق خوش نیاید - بزرگ ترین پیام عید قربان است».

عید قربان روز ارزشمندی انسان و پیروز شدن و سربلند بیرون آمدن از امتحان عبودیت است.

من و تو په چیز را قربانی این بندگی کنیم!

+ پیشاپیش این عید بزرگ بر شما مبارک

پروانه ها، بال زنان و شادی کنان، شاعرانه ترین پروازشان را بر گرد شمع شبستان هشتم دنیا، آغاز می کنند.

خورشید، شور و التهاب شگفتی را در وجود خویشتن احساس می کند. ماه، از همیشه زیباتر می شود و نگاهش را میهمان سرور و سرسبزی می سازد.

درختان با خرسندی به سیمای آفتاب می نگرند و به شادمانی می پردازند.

کاینات غرق نورند. فرشته ها و آدمیان مسرورند. همگان مشتاق طلوع روی اویند.

همه می خواهند سیب خوشبوی وجود او را ببویند. همه می خواهند شکفتن گل والای وِلا را در دنیا ببینند و گلبرگی از نور و نوازش و شفاعت او بچینند.

آری، ای سید گل ها، ای مولا، ای سبزه زار سر زندگی و صفا، ای علی بن موسی الرضا ^{علیه السلام}، قدوم پاک تو، حضور همه زیبایی ها را بیمه می کند.

دست های مهربان لطف تو، برترین سایه بان دل ها و دیده های ماست.

ای امام، خجسته میلاد روشنایی بخش تو، بر همه هستی مبارک و فرخنده باد.

بالاترین مرتبه خردمندی این است که انسان خودش را بشناسد

امام رضا علیه السلام  بحارالنوار352/72

بـه نـام ایــزد بـی همتــا

سلامـ بر تـو ای امام خوبی ــها، ای سرچشمـه زلال معرفــت.

دلم برایت تنگـــ است و برای دیدن حرمـت ثانیـه شمارے می کنــد.

هوای کبوتــران حرمــت را کرده ام که عاشقــانه بر گنبدت پرواز می کننــد و عارفانه پروردگــارت را تسبیــح می گویند.

چشــم انتظـــار دیدن ضریح زیبــایت تا با زیــارتش، معبــودم را خالق این همه خوبــے و معرفت را زیارت کنم.

و به یاد آرم آن خالقی که چنین مخلوق بـے نهایت مهربانــے دارد و این همه عاشق را از راه ــهای دور و نزدیک به سمت خود می کشاند، چه بی ــکران صفا و کرمی دارد؛

و حال چگونه است که ما خالق این امام را هر روز زیارت نکنیم و تسبیحش نگوییم.

دلم برای زیارتت پر می کشد. برای صدای نقاره ــهایت!

برای پنجره فولادت، صحن و سراے با صفایت!

عاشقانه رضا رضا صدا کردنت و عارفانه خواندنت!

که تو نیز مرا بخوانے و صدایم بشنوے و آبرویم را نزد معبودم بخرے!

امام رضایم، دلهایمان گرفته، تنگ شده، کوچک شده، داریم بزرگ می شویم و کوچک می مانیم.

معصومیت هایمان از دست رفته و می رود، دستمان را بگیر…

میلاد ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرضا المرتضی ^{علیه السلام} مبارک

تو مظهر پاکی و نجابتی

ریحانه ای و زیباترین موجود هستی

آفریدگارت ترا لطیف و پُر از احساس خلق کرد

چون لایق این همه لطافت و احساسی

تو ارزشمندی، وجودت پُر بها ست

به همین جهت است که پروردگار یکتا، پرورش اشرف مخلوقاتش را در وجود تو و در دامان تو قرار داد

ارزشت خیلی بالاست؛ عزیزم آن را به بهای ناچیز مفروش

دختر پاک و نجیب ایرانی روزت مبارک …

میلاد اُسوه نجابت و پاکی حضرت فاطمه معصومه ^{سلام الله علیها} مبارک

به نام مهربانترین …

ماه ضیافت الهی رو به پایان است، چقدر از این روزها بهره مند شدیم؟

ماهی که ابتدایش رحمت و میانه اش مغفرت و پایانش آزادی از آتش جهنم است؛ درهای آسمان در اولین شب آن گشوده شده و تا آخرین شب بسته نمی شوند؛ ماهی که خداوند در آن حسنات را می افزاید و گناهان را پاک می کند. ¹

لحظات شیرین و خاطره انگیزی است آماده شدن برای رفتن به میهمانی؛ چه رسد به آنکه میزبان خالق بی همتا باشد. خالقی که مهربانی اش زبان زد خاص و عام است؛ رحمتش فراگیر و عطا و بخشش تابع حساب و کتاب نیست؛ و اما پایان میهمانی، ناگهان چه زود دیر می شود. چشم بر هم می زنی باید بساطت را جمع کنی و آماده رفتن شوی.

و چه غم انگیز است لحظات خداحافظی.

همیشه آداب و اخلاق میزبان بر میهمان تاثیر گذار است. ای کاش توانسته باشیم از صفات خوب میزبان این ماه و خان بزرگ و گنجینه بی پایان الهی اش بهره مند شده باشیم و همه این صفات را با خود همراه کنیم که تا میهمانی بعدی شاید رخصتی نباشد.

صفاتی چون بخشش، مهربانی، مراعات حدود حلال و حرام، صداقت، ایمان، صبر، گذشت، نوع دوستی، یک رنگی و … ای کاش توانسته باشیم میهمان خوبی برای خالقمان بوده و حدود و حرمت های میزبان را حفظ و رعایت کرده باشیم تا سزاوار به فضل و عنایت او شویم.

حضرت جود و کرامت، امام رضا علیه السلام می فرمایند: همانا خداوند صاحب عزت و جلال، ماه رمضان را میدان مسابقه ای برای بندگانش آفرید تا در این ماه با پیروی از خداوند به سوی بهشت پیشی گیرند. پس گروهی پیشی گرفتند و به پیروزی دست یافتند و کسانی دیگر باز ماندند و محروم گشتند. شگفتا (و شگفتا) از کسی که سرگرم خنده و بازی است (آن هم) در روزی که نیکوکاران ثواب و اجر می برند و کوتاهی کنندگان محروم می شوند. به خدا قسم اگر پرده و حجاب ها کنار رود، هر آینه نیکوکار به کردار نیک خود و گناهکار به گناهش مشغول می شود. ²

+ خدایا یاریمان ده همانا از گروه دوم نباشیم که اگر چنین شود پاک بازنده ایم.

+ پروردگارا! عطای خود را که بندگانت در سایه رفاه و آسایش آن سعادتمندانه زندگی می کنند ادامه بده.³

———————————–

1. بحارالانوار، ج 69، ص 043، ح 5.
2. اصول کافی، ج 4، ص 181.
3. بخشی از دعای 45 صحیفه سجادیه

التماس دعا - اندیشه

به نام نامی الله

از آن روزی که ما را آفریدی

به غیر از معصیت چیزی ندیدی

خداوندا به حقِّ هشتُ چارت

زِ مو بُگذر شُتر دیدی ندیدی

امشب حال عجیبی دارم، توصیف ناشدنی ست؛ اما دچار تشویشم.

امشب پیمانه ها تقدیر و همه پرونده ها بررسی می شوند. نمی دانم حال و روزم چگونه است. مضطربم.

شبي که در آن خطاب مي‌آيد:

کجايند جوانمردان شب‌خيز که در آرزوي ديدار، بي‌خواب و بي‌آرام بوده‌اند و در راه عشق شربت بلا نوشيده‌اند،

تا خستگي ايشان را مرهم گذاريم و اندر اين شب قدر ايشان را با قدر و منزلت گردانيم؛

که امشب، شب نوازش بندگان است و وقت توبه گنهکاران.

حالم عجیب پریشان است.

خدای من با چه رویی به درگهت آیم که دستانم خالی ست اما چشم امیدم تنها به سوی توست.

اِلـــهـی و ربّـی مـَـن لـی غیــرُک؟

خدای من! امشب چه سرنوشتی را برایم رقم خواهی زد؟

با اینکه بد سرشتم با توست سرنوشتم    دانم که در به رویم وا می‏کنی به آهـے

اے نازنین نگارا تغییر ده قضا را     گر تو نمـے ‏پسندے تقدیر کن نگاهـے

+ با عرض تسلیت بمناسبت شهادت امیرمومنان امام علی علیه السلام- التماس دعا

امسال در این ماه مبارک، چند تن از بزرگان فامیل چشم به روی دنیا بستند و بار سفرشان را به سوی دیار باقی برچیدند و رفتند. شاید همین ها امید داشتند که باری دیگر شب های قدر را درک کنند؛ شبی که “فرصتی در دل فرصت و موهبتی افزون بر موهبت دیگر است".

با خودم گفتم خوشا به حالشان که در چنین روزها و ماه مبارکی رفتند؛ اما بعد افسوس خوردم که ای کاش شب های قدر هم بودند.  یکی شان خیلی وقت بود آماده رفتن بود، تنها اجل و رخصت باری تعالی را نیاز داشت. آن یکی امّا، هیچ کس انتظار شنیدن رفتنش را نداشت. شاید خودش نیز باورش نبود.

حال، چه کسی می داند که ما شب قدری را درک خواهیم کرد یا نه! و که می داند چه اندازه رخصت است تا باری دیگر اسم های زیبای خداوند را صدا زنیم و هربار بگوییم: “سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ"؛ و از بار گناهان به پروردگار یکتا پناه بریم و بگوییم ” أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ"؛

براستی آیا بار دیگر به ما رخصت داده می شود این شب را درک کنیم؟! “شبی كه خدا در آن، با همه آیاتش زمينی شد و از آنِ خاكیان گشت؛ شبی كه خداوند، كلمات شد و بر قلب پیامبرش فرود آمد تا جمالش كه اینك قرآن شده است، ‌دیدنی شود و جلوه‌اش، تماشایی.”

امشب شب ضربت خوردن شاه شاهان، امیرالمومنین علی ^{علیه السلام} است؛ و ساعت ها و ثانیه ها به شب قدر نزدیک می شوند.

شب قدر است و من قدری ندارم          چه سازم توشه ی قبری ندارم؟!

شب قدر است و من کاری نکردم             امــام خـویـش را پـیــدا نـکـردم

تـو لطـفـت را بـه مـن ابـراز کـردی        درِ غُـفــران بـه رویــم بـاز کردی

مــبـادا لــیـلـةُ الـقـدرَت ســر آیــد         گـُـنـه بــر نـالـه ام افـزون تـر آیـد

مــبـادا مـــــاه تـو پـایـــان پـذیـــرد          ولـی ایـن بنده ات سامان نگیـرد

التماس دعا-اندیشه

این یک رسم است، همیشه در میهمانی های بزرگ از پیش، کارت دعوتی برای میهمان فرستاده می شود و او را به صرف شام یا ناهار یا شیرینی و میوه دعوت می کنند. حالا یا همراه خانواده یا تنها!

میهمانی آدابی دارد. باید لباسی نو و زیبا بر تن کنی و همراه خود شاخه گلی یا هدیه ای برای میزبان ببری. سعی کنی به موقع حاضر شوی یا حتی پیش تر خود را آماده کنی تا روز میهمانی فرصت بیشتری برای بودن کنار میزبان داشته باشی. در کلام و گفتارت سعی کنی آنچه بر زبان می آوری سنجیده باشد، زیبا باشد، با محبت باشد تا کسی را نرنجانی. حتی در برابر سایر میهمانان هم وظیفه داری که بر کلام و گفتارت مراقبت می کنی.

رسم است که میزبان نیز به پیشواز میهمانان رفته و از هرکس به فراخور مقامش استقبال کرده و خوش آمد می گوید. میهمانان را گرامی داشته و با پذیرایی از آنها استقبال می کند.

حال میهمانی بزرگتری در راه است. یک میهمانی همگانی و جهانی.

میزبان از پیش کارت ــهای دعوتش را بین همه تقسیم کرده، که در آن نوشته شده:

دَعَیتُم فیهِ إِلی ضیافةِ الله، الصُومُ لی وَ أنا أَجزی بِهِ

همه شما به میهمانی و سفره الهی (ماه مبارک رمضان) دعوت شده اید

روزه برای من است و من خود پاداش آن را می دهم.

آری نام این ضیافت ماه رمضان است. رسم ادب نیست نسبت به دعوتش بی تفاوت باشیم.

آیا از پیش خود را برای این میهمانی آماده و آراسته کرده ایم؟ چه هدیه و تحفه ای با خود همراه داریم؟

میزبان و صاحب خانه این میهمانی بزرگ، خالق هستی است و فرزندان آدم همه میهمانان اویند.

میزبان خدایی ــست که آداب میزبانی به نیکی می داند؛ و درهای رحمتش از آغاز تا پایان میهمانی باز است.

اما این ما هستیم که باید آداب میهمانی بدانیم و رعایت کنیم.

حرمت میهمانان دیگر را بگیریم، و آداب گفتار و رفتارمان را مراقبت کنیم.

آن چه جامع همه آداب این میهمانی ــست، پرهیز از آنچه میزبان را خوش نیاید (محرمات الهی).

از این روست که پیامبر در جواب حضرت علی علیه السلام که سوال نمودند:

یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ؟ (ای پیامبر خدا! بهترین کارها در این ماه چیست؟)

فرمودند: الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ (پرهیز از محرمات الهی)¹

اگر برای میهمانی بزرگ الهی آماده شده و کارت دعوتش را پذیرفته ای، حضورت مبارکــــ

بر قنوت شبانگاهت اگر بر خاطرت رد شد خیال من دعایم کن!

————————————-

پی نوشت: 1. وسائل ‏الشیعة، ج10، ص 314.

اندیشه