به نام نامی الله

از آن روزی که ما را آفریدی

به غیر از معصیت چیزی ندیدی

خداوندا به حقِّ هشتُ چارت

زِ مو بُگذر شُتر دیدی ندیدی

امشب حال عجیبی دارم، توصیف ناشدنی ست؛ اما دچار تشویشم.

امشب پیمانه ها تقدیر و همه پرونده ها بررسی می شوند. نمی دانم حال و روزم چگونه است. مضطربم.

شبي که در آن خطاب مي‌آيد:

کجايند جوانمردان شب‌خيز که در آرزوي ديدار، بي‌خواب و بي‌آرام بوده‌اند و در راه عشق شربت بلا نوشيده‌اند،

تا خستگي ايشان را مرهم گذاريم و اندر اين شب قدر ايشان را با قدر و منزلت گردانيم؛

که امشب، شب نوازش بندگان است و وقت توبه گنهکاران.

حالم عجیب پریشان است.

خدای من با چه رویی به درگهت آیم که دستانم خالی ست اما چشم امیدم تنها به سوی توست.

اِلـــهـی و ربّـی مـَـن لـی غیــرُک؟

خدای من! امشب چه سرنوشتی را برایم رقم خواهی زد؟

با اینکه بد سرشتم با توست سرنوشتم    دانم که در به رویم وا می‏کنی به آهـے

اے نازنین نگارا تغییر ده قضا را     گر تو نمـے ‏پسندے تقدیر کن نگاهـے

+ با عرض تسلیت بمناسبت شهادت امیرمومنان امام علی علیه السلام- التماس دعا

می گفت مسلمانان و مذهبی ها یک سال گناه کرده و حق الناس را رعایت نمی کنند، بعد در یک شب به استغفار می نشینند و صفحات دعا را ورق زده و با وجدانی آرام که بخشیده شده اند، می روند تا یک سال دیگر هم گناه کنند. گفتم: مگر شب قدر فقط برای استغفار است؟ این شب، شبی است که سرنوشت و یک سال همه انسان ها تقدیر می شود. و مگر این شب فقط برای مسلمانان و مذهبی هاست! این شب برای همه انسان ها و موجودات است. از همه مهمتر مگر به همین سادگی ست که بنده ای هر کاری دلش خواست بکند و حق الناس را هم پایمال کند و با یک گریه بخشیده شود؟! بله خداوند توبه پذیر است؛ امّا از طرفی از فکر و دل همه انسان ها هم آگاه است و ذرّه ای از دید او پنهان نیست. می داند آنکه به قصد توبه آمده واقعا از اعمالش پشیمان است و برای جبران اشتباهاتش تلاش می کند و اگر حقی از مردم را نادیده گرفته و پایمالش کرده، آن را جبران می کند. این یعنی استغفار! نه اینکه گناه کنی و از خدا طلب استغفار کرده و با گستاخی تمام دوباره به سمت آن روی. هیچ ذره ای از دید خدا پنهان نیست، پس چطور از نیت و هدف بندگانش آگاه نباشد. مگر نعوذ بالله خداوند ساده است که به راحتی مکر و حیله بنده اش، او را فریب دهد … نه! او از همه ما نسبت به بندگانش آگاه تر است.

گفت اگر شب تقدیر و مشخص شدن سرنوشت است پس چه نیاز به شب زنده داری و دعا کردن؟ و اگر مقصود نزدیکی به خدا و انجام کار نیک است چرا یک سال اینگونه نباشد، و فقط در این چند شب به راز و نیاز و یاد خدا پردازد… باید همه روزها اینگونه بود.

گفتم چه اشکال دارد ما بنده ها، از خدایی که قادر مطلق است، دگرگون کننده دل هاست، هیچ ناشدنی برایش غیر ممکن نیست بخواهیم بهترین سرنوشت را برایمان رقم زند، به ما علم و حکمت دهد، ما را در ایمانمان استوار کند، ظرفیت بالایی به ما دهد که گرد خطا و گناه نرویم، خوب باشیم و خوب بمانیم و عاقبتمان به خیر باشد؟ چه اشکال دارد از او بخواهیم تا به ما توانایی بازگشت از خطا و توبه دهد؟ از او روزی حلال بخواهیم و توشه ای پر بار؟ و چه اشکال دارد نام های زیبای او را که به ما قوت قلب و ایمان می دهد صدا زنیم و از او کمک بخواهیم؟ و …

سکوت کرد و در فکر فرو رفت و دیگر هیچ نگفت …

امسال در این ماه مبارک، چند تن از بزرگان فامیل چشم به روی دنیا بستند و بار سفرشان را به سوی دیار باقی برچیدند و رفتند. شاید همین ها امید داشتند که باری دیگر شب های قدر را درک کنند؛ شبی که “فرصتی در دل فرصت و موهبتی افزون بر موهبت دیگر است".

با خودم گفتم خوشا به حالشان که در چنین روزها و ماه مبارکی رفتند؛ اما بعد افسوس خوردم که ای کاش شب های قدر هم بودند.  یکی شان خیلی وقت بود آماده رفتن بود، تنها اجل و رخصت باری تعالی را نیاز داشت. آن یکی امّا، هیچ کس انتظار شنیدن رفتنش را نداشت. شاید خودش نیز باورش نبود.

حال، چه کسی می داند که ما شب قدری را درک خواهیم کرد یا نه! و که می داند چه اندازه رخصت است تا باری دیگر اسم های زیبای خداوند را صدا زنیم و هربار بگوییم: “سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ"؛ و از بار گناهان به پروردگار یکتا پناه بریم و بگوییم ” أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ"؛

براستی آیا بار دیگر به ما رخصت داده می شود این شب را درک کنیم؟! “شبی كه خدا در آن، با همه آیاتش زمينی شد و از آنِ خاكیان گشت؛ شبی كه خداوند، كلمات شد و بر قلب پیامبرش فرود آمد تا جمالش كه اینك قرآن شده است، ‌دیدنی شود و جلوه‌اش، تماشایی.”

امشب شب ضربت خوردن شاه شاهان، امیرالمومنین علی ^{علیه السلام} است؛ و ساعت ها و ثانیه ها به شب قدر نزدیک می شوند.

شب قدر است و من قدری ندارم          چه سازم توشه ی قبری ندارم؟!

شب قدر است و من کاری نکردم             امــام خـویـش را پـیــدا نـکـردم

تـو لطـفـت را بـه مـن ابـراز کـردی        درِ غُـفــران بـه رویــم بـاز کردی

مــبـادا لــیـلـةُ الـقـدرَت ســر آیــد         گـُـنـه بــر نـالـه ام افـزون تـر آیـد

مــبـادا مـــــاه تـو پـایـــان پـذیـــرد          ولـی ایـن بنده ات سامان نگیـرد

التماس دعا-اندیشه

دوستی می گفت: من رشته ام تربیت بدنی و شما تفسیر قرآن! شما توفیق اجباری پیدا کردید که هر روز قرآن بخونید؛ اما من ممکنه هفته ای یک بار هم نخونم. شما خیلی چیزها رو در همین قرآن سریعتر و راحت تر از من پیدا می کنید ولی من نه! الان اینجا شما بیشتر از من ثواب نمی برید؟ خوب شاید اگر من هم رشته ام قرآنی بود سطر سطرش رو می خوندم و بهتر می فهمیدمش؛

و اما پاسخ من به او:

به نظر من، درسته که ما همیشه با قرآن ارتباط داریم و رشته مون هست؛ اما مهم عمل و نیت قلبی ماست. اگه من نوعی سعی کنم همراه با آموخته هایی که از قرآن کسب می کنم قلبا توجه و عمل هم داشته باشم مفید خواهد بود، و گرنه صرف کسب دانش فایده ای نداره.

از طرفی کسی که مثل شما، رشته اش تربیت بدنی یا فیزیک یا هر رشته ای هست، اینکه بتونه توجهش رو به آیات الهی جلب کنه و به اونها عمل کنه ارزش بیشتری داره. تا جایی که می دونم تکلیف و مسئولیت ما نسبت به قرآن خیلی بیشتره و اگه خطا کنیم چند برابر خطاکار محسوب میشیم. مثلا شما که در رشته تربیت بدنی هستی خیلی بیشتر ازتون انتظار میره که در سلامت جسم و متعادل بودن وزن و یا موفقیت در حرکات ورزشی و اطلاعات در این مورد پیشرو باشید، تا از کسی که فرصت یا شرایط کمتری برای ورزش کردن و یا مطالعات ورزشی داره.

اندیشه

با آه دل شکستگان می آید

از سمت سحر، وقت اذان می آید

مهمان خدا در رمضان باشم کاش

آن جمعه که صاحب الزّمان^(عج) می آید

ص. عظیمی نیا