دوستی می گفت: من رشته ام تربیت بدنی و شما تفسیر قرآن! شما توفیق اجباری پیدا کردید که هر روز قرآن بخونید؛ اما من ممکنه هفته ای یک بار هم نخونم. شما خیلی چیزها رو در همین قرآن سریعتر و راحت تر از من پیدا می کنید ولی من نه! الان اینجا شما بیشتر از من ثواب نمی برید؟ خوب شاید اگر من هم رشته ام قرآنی بود سطر سطرش رو می خوندم و بهتر می فهمیدمش؛

و اما پاسخ من به او:

به نظر من، درسته که ما همیشه با قرآن ارتباط داریم و رشته مون هست؛ اما مهم عمل و نیت قلبی ماست. اگه من نوعی سعی کنم همراه با آموخته هایی که از قرآن کسب می کنم قلبا توجه و عمل هم داشته باشم مفید خواهد بود، و گرنه صرف کسب دانش فایده ای نداره.

از طرفی کسی که مثل شما، رشته اش تربیت بدنی یا فیزیک یا هر رشته ای هست، اینکه بتونه توجهش رو به آیات الهی جلب کنه و به اونها عمل کنه ارزش بیشتری داره. تا جایی که می دونم تکلیف و مسئولیت ما نسبت به قرآن خیلی بیشتره و اگه خطا کنیم چند برابر خطاکار محسوب میشیم. مثلا شما که در رشته تربیت بدنی هستی خیلی بیشتر ازتون انتظار میره که در سلامت جسم و متعادل بودن وزن و یا موفقیت در حرکات ورزشی و اطلاعات در این مورد پیشرو باشید، تا از کسی که فرصت یا شرایط کمتری برای ورزش کردن و یا مطالعات ورزشی داره.

اندیشه