رفتار و گفتارش بیشتر از سنش نشان می داد. فهمیده و سنجیده! سال هفتم است.
قرار بود با او کمی درس عربی اش را کار کنیم. گیرایی قوی داشت و هر چه برایش بیان می کردم، سریع به ذهن می سپرد.

وسط های درس گفت: اصلا چرا ما باید عربی یاد بگیریم؟ چون پیامبر (ص) برای عرب ها بود ما باید قرآن رو عربی بخونیم. اصلا چرا نمازمون رو عربی می خونیم وقتی هیچی ازش نمی فهمیم؟ ….

سوالاتی که این روزها در ذهن و کلام خیلی از جوان ها و نوجوان ها و … است.

به دور از هیچ تعصبی آرام برایش گفتم: خوب هر زبونی ویژگی و قواعد خاص خودش رو داره. زبان عربی مثل درس هایی که الان می خونی برای هر شخصی فعل جدایی داره. حتی برای دونفر و جمع هم فرق دارند. ضمیرها همه برای هر شخصی جدا تعریف شده … وقتی گفته میشه هُنَّ شما می فهمی منظورش با خانم هاست نه آقایون؛ اما در فارسی یا هر زبون دیگه ای اینطور نیست. (هر چند در انگلیسی هم تا حدودی مشخصه (his , her). و خیلی ویژگی های دیگه!
پس خیلی راحت می تونیم معنی دقیق جمله ها رو متوجه بشیم.

خب خدا باید هم به زبون مردمی حرف می زد که در زمان پیامبر(ص) بودند و هم اینکه ما بتونیم مفهوم دقیق حرف هاش رو بهتر متوجه بشیم.
تازه بعضی از کلمه ها تو قرآن یا نمازمون هست که نمی تونیم هیچ جایگزینی براش پیدا کنیم. مثلا کلمه رحمت و رحمان شاید هر دوش برای ما به معنی مهربان و بخشنده باشه اما در زبان عربی این ها خیلی با هم فرق دارند که اگه بخوای ترجمه اش کنی باید کلی حرف بزنی، اما با یک کلمه همه اون حرف ها رو بیان می کنی.

تازه یک نکته دیگه هم هست. اگه قرار بود همه ما به زبون خودمون با خدا حرف می زدیم، هر کسی یه چیزی می گفت؛ اما حالا همه مثل هم و با یک زبون مشترک با خالقمون حرف می زنیم. این علاوه بر زیبایی، نوعی اتحاده … کار گروهی هم تاثیر بیشتری داره مگه نه؟ مثل وقتی که تو گروه سرودتون همه با هم با هماهنگ هستید.

هم درسش را یاد گرفت و هم تا حدودی قانع شد؛ احساس راحتی بیشتری کرد و سوالات و ابهامات زیادی در ذهنش بود که یکی یکی دنبال پاسخ هایش بود. که بعد برایتان بیشتر می نویسم.

در این روزهایی که میهمان خدای مهربان هستیم، لحظاتتان خدایی …

اندیشه