همه ما در زندگیمون ممکنه دارای مشکلاتی باشیم. گاهی بزرگ و گاهی کوچک

گاهی هم در معرض امتحان الهی قرار می گیریم

مهم این هست که در چنین مواقعی چطور برخورد کنیم.

بی‌تابی کردن و صبر و قرار از کف دادن در هجوم مشکلات زندگی ،  یکی دیگه از عواملی هست که باعث ایجاد حزن و اندوه در افراد می‌شه و باعث میشه دل انسان بگیره

حضرت علی علیه السلام  می‌فرمایند:  "‌ایَّاکَ والْجَزَعَ فَإنَّهُ یَقْطَعُ الامَلَ وَ یُضْعِفُ العَمَلَ وَ یُوِرثُ الْهَمَّ؛¹

از بی‌تابی کردن بپرهیز! که آن امید را قطع می‌کند و عمل را ضعیف می‌گرداند و اندوه به همراه می‌آورد.”

نکته قابل توجه: گاهی ما فکر می کنیم اگه مشکلاتمون رو پیش دیگران اظهار کنیم یا  اظهار فقر و نداری و عجز و لابه کنیم  می‌تونیم مشکل خودمون رو برطرف کنیم؛ در حالی که در این موارد نه تنها گِرِهی از کارمون باز نمیشه؛ بلکه از قدر و منزلت‌مون هم ممکنه کم بشه ؛ از طرفی هم غم و اندوه رو بیشتر حس می کنیم. 

البته گاهی نیاز هست با شخصی که می تونه به عنوان مشاور کمکمون کنه مشکلمون رو بیان کنیم یا شخصی که توانایی داره در حل مشکل کمکمون کنه و به ما مشورت بده. اما در غیر این صورت جزع و فزع کردن پیش دیگران مشکلی از ما حل نمی کنه …

———————

1.  مستدرک الوسائل، محقق نوری طبرسى، ج 2، ص 421؛ بحارالانوار، ج 73،‌ص 144

ما برخی از اشتباهات دیگران را به سادگی می بخشیم و برخی دیگر را به سختی. و این امر بستگی دارد به میزان آسیبی که از آن اشتباه متحمل شده ایم یا میزان آگاهی فرد به هنگام انجام آن عمل، به اینکه کارش به عمد بوده یا سهواً انجام داده است. البته به میزان بخشندگی و بزرگ بودن ما نیز بستگی دارد.

اما در برخی موارد و مشاغل به خاطر حساسیت ویژه ی آنها ما حق اشتباه نداریم چون اشتباهمان ممکن است اثرات زیانباری به درازای طول عمر یک فرد داشته باشد، مثل اشتباهات پزشکی یا رانندگی و …

در این مواقع است که دیگر عمدی و یا سهوی بودن عمل زیاد مهم نیست؛ چون ما با سلامتی و جان انسانــها طرفیم و همه میدانیم که جان هر انسانی چقدر با ارزش است. در این مواقع بخشش بسیار سخت و دشوار می شود.

اما این میان برخی اشتباهات دیگر وجود دارند که با آبرو و شرف انسانها سر و کار دارند مثل بهتان زدن به دیگران، کمک به نشر شایعات دروغ و یا حتی بیان حقایقی که جان و مال و آبروی کسی را به خطر می اندازد. در این مواقع چقدر می توانیم بخشش به خرج دهیم و یا چقدر باید انتظار بخشودگی داشته باشیم؟!؟!

ما به هنگام حرف زدن در مورد دیگران و یا قضاوت کردن راجع به اعمال و رفتار آنها چقدر مسئولانه عمل می کنیم و به عواقب کارمان می اندیشیم؟

برخی اشتباهات شاید به ظاهر بسیار ریز و کوچک باشند اما در باطن قدرتی عظیم دارند که می توانند آبروی کسی را به باد دهند، آینده شغلی و حرفه ای اش را نابود سازند، اعتماد و اطمینانش به دیگران را از بین ببرند و شاید حتی آینده نسل های پس از او را نیز تغییر دهند.

+ مراقب اشتباهات میلیمتری مان باشیم.

+ مراقب قضاوت ــهایمان باشیم

+ مراقب باشیم با یقین کامل در مورد رفتار کسی قضاوت نکنیم ….

+ مراقب آبروی دیگران باشیم؛ آبرو از با حرمت ترین ها نزد خداست.

خط قرمـــــــــــــــــــــــــز: مراقب باشیم اینها جبران ناپذیرند