همه ما در زندگیمون ممکنه دارای مشکلاتی باشیم. گاهی بزرگ و گاهی کوچک

گاهی هم در معرض امتحان الهی قرار می گیریم

مهم این هست که در چنین مواقعی چطور برخورد کنیم.

بی‌تابی کردن و صبر و قرار از کف دادن در هجوم مشکلات زندگی ،  یکی دیگه از عواملی هست که باعث ایجاد حزن و اندوه در افراد می‌شه و باعث میشه دل انسان بگیره

حضرت علی علیه السلام  می‌فرمایند:  "‌ایَّاکَ والْجَزَعَ فَإنَّهُ یَقْطَعُ الامَلَ وَ یُضْعِفُ العَمَلَ وَ یُوِرثُ الْهَمَّ؛¹

از بی‌تابی کردن بپرهیز! که آن امید را قطع می‌کند و عمل را ضعیف می‌گرداند و اندوه به همراه می‌آورد.”

نکته قابل توجه: گاهی ما فکر می کنیم اگه مشکلاتمون رو پیش دیگران اظهار کنیم یا  اظهار فقر و نداری و عجز و لابه کنیم  می‌تونیم مشکل خودمون رو برطرف کنیم؛ در حالی که در این موارد نه تنها گِرِهی از کارمون باز نمیشه؛ بلکه از قدر و منزلت‌مون هم ممکنه کم بشه ؛ از طرفی هم غم و اندوه رو بیشتر حس می کنیم. 

البته گاهی نیاز هست با شخصی که می تونه به عنوان مشاور کمکمون کنه مشکلمون رو بیان کنیم یا شخصی که توانایی داره در حل مشکل کمکمون کنه و به ما مشورت بده. اما در غیر این صورت جزع و فزع کردن پیش دیگران مشکلی از ما حل نمی کنه …

———————

1.  مستدرک الوسائل، محقق نوری طبرسى، ج 2، ص 421؛ بحارالانوار، ج 73،‌ص 144