می گویند اگر کشور ما و مقررات آن اسلامیست، پس چرا این همه فساد و دزدی و خلاف در آن رواج دارد و رتبه اش در فساد اقتصادی این همه بالاست؟!

پاسخ: بله، اگه به مقررات و دستورهاى اسلامى عمل بشه، زمین غیر از این زمین میشه.

يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ¹

اگه به مقررات و دستورهاى اسلامى عمل بشه، خدای مهربون درهاى بركات آسمون و زمین رو بر مردم  باز می کنه و به طور كلى ناآرامى، ناراحتى و تلخ‏ كامى، ضدیت، نفاق و اضطراب، از اجتماع بیرون میره و همه‏ ى انسان‏ها در كمال رفاه و آسودگى به سر مى‏ برند و با هم در نهایت صفا و صمیمیت زندگى مى‏ كنند و هیچ گونه اضطراب و تشویشى هم نخواهند داشت.

اصل این هست كه بشر در كارها راه اعتدال رو در پیش بگیره و در صراط مستقیم گام برداره؛ یعنى همونطوریكه به نیازهاى مادى و دنیوى‏ اش مى‏ پردازه، نیازهاى روحى، فطرى و اخروى رو هم در نظر بگیره و با هر دو جنبه پیش بره؛ كه اگه یك جهت رو برگزینه و همت خودش رو به یك سو صرف کنه، یقینا به مقصود نمى ‏رسه و وضع جامعه هم، روز به‏ روز نابهنجارتر و وخیم‏ تر میشه.

اینکه باید حد اعتدال رو پیش بگیریم یعنى بین نیازهاى جسمى و روحى تعادل برقرار كنیم و تنها یك جهت رو در نظر نداشته باشیم.

خداوند فرموده است:

وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا.²

یعنى هم چنان كه شما از راه‏یافتگان صراط مستقیم هستید، شما را امتى با اعتدال قرار دادیم.

در این رابطه امام حسن علیه السلام حدیثی دارند که:

“شگفتا از كسى كه درباره ‏ى غذاى جسمى ‏اش فكر مى‏ كند (كه چه بخورد و چه نخورد) اما به غذاى معنوى (و روانى)اش نمى‏ اندیشد!³“

بنابراین تنها راه آرامش و آسودگى خاطر و سعادت انسانها، علاوه بر تأمین نیازهاى مادى، توجه به نیازهاى روانى و معنوى هست كه اساسشون شناختن خدا و ارتباط با اوست؛ به این معنی كه اگه بشر به آفریدگار خودش راه نیابه و با او انس نگیره، در زندگى دچار نا به‏ سامانى‏  و كشمكش ‏هاى درونى مى‏شه. هر انسانى در فطرتش به دنبال گمشده درونش در جستجوی خداست.

در آخر:  اسلام به ذات خود ندارد عيبي ؛ هر عيب كه هست از مسلماني ماست. بنابراین اگه پیروان دینی خطا کردند و مسیر رو درست نرفتند ایراد از اون مسیر نیست.

_________________________

پانویس

1. ابراهیم (14) آیه 48.

2. بقره (2) آیه 143.

3. سفینه‏ ى البحار، ماده «طعم».

پ.ن: پاسخ برگرفته از کتاب قرآن، روانشناسی و علوم تربیتی-محسن عباس نژاد